نظافت صنعتی

بیوگاز از هضم بی‌هوازی آشغال‌های بیولوژیکی مانند فضولات گاو، فضولات گیاهی، فضولات گوسفند و طیور، آشغال‌های جامد شهری، فاضلاب‌های صنعتی، آشغال‌های زمین و غیره ساخت می‌گردد. این سوخت سازگار با اطراف زیست، پاک، ارزان و تمامی‌کاره میباشد. از نگاه تاریخی، فناوری بیوگاز بیشتراز صد سال در هند عمر دارااست. پروژه ملی پیشرفت بیوگاز (NPBD) به وسیله دولت هند در سال 1981 فعال‌سازی شد. کلاً حدود 3.4 میلیون نیروگاه بیوگاز به اندازه خانواده در سراسر هند تا دسامبر 2002 نصب گردیده بود. این فقط 28.3٪ اسکرابر صنعتی از مجموع پتانسیل میباشد (12). میلیون) از نیروگاه های بیوگاز به اندازه خانواده که میتوانند در هند فعال سازی شوند [1].

همینطور بیشتراز 3380 نیروگاه بیوگاز اجتماعی (CBP)، نیروگاه بیوگاز نهادی (IBP) و نیروگاه بیوگاز مطابق خاک شب (NBP) در سراسر مملکت نصب گردیده‌است. نیروگاه بیوگاز با گنجایش 1-10 سانتی متر تحت عنوان سوله بیوگاز با اندازه خانواده طبقه بندی میگردد در حالی که بیش تر از 10 سانتی متر تحت عنوان کارگاه بیوگاز با اندازه بلندمرتبه (CBP/IBP/NBP) شناخته می گردد. تقریب زده میشود که نیروگاه های بیوگاز نصب گردیده ضمن ایجاد حدود 920 هزار بدن کود آلی بی نیاز گردیده در سال، 3.96 میلیون بدن چوب سوخت صرفه جویی نمایند. جداگانه از این مزایای اقتصادی، نیروگاه های بیوگاز مزایای اجتماعی غیرمستقیم متعددی را ارائه کرده اند

مانند کاهش دشوار زنان و خردسال ها روستایی که مشغول گردآوری مواد سوختی از فواصل بدور می‌باشند، کاهش بروز بیماری های ریوی و چشمی ناشی از پخت و پز در آشپزخانه های دودی و بهبود کلی سطح معاش. صرفا طی سال های 2000 تا 2001، 164 هزار نیروگاه بیوگاز ساخته شد که به معیار 5 میلیون نفر در روز اشتغال تشکیل داد. با اتصال نیروگاه‌های بیوگاز به دستشویی‌ها، حدود 160 هزار خانواده در بخشها روستایی و 350 هزار نفر از ساکنان محله‌های بینوا نشین باطن و محیط شهرها از تجهیزات بهداشتی خیر و خوبی منتفع گردیده‌اند [2].

ساخت بیوگاز می‌تواند یک پروسه مداوم باشد. با این اکنون، استعمال از آن در حوالی محل سوله بیوگاز محصور میباشد. وجود گازهای غیر قابل احتراق مانند CO2، H2S و بخار آب بها حرارتی آن را کاهش میدهد و فشرده سازی و جابجایی آن به فواصل زمانبر را غیراقتصادی می نماید. براین اساس موردنیاز میباشد این گازها پیش از فشرده سازی حذف شوند.

بیوگاز از هضم بی‌هوازی آشغال‌های بیولوژیکی مانند فضولات گاو، فضولات گیاهی، فضولات گوسفند و طیور، آشغال‌های جامد شهری، فاضلاب‌های صنعتی، آشغال‌های زمین و غیره ساخت می‌گردد. این سوخت سازگار با اطراف زیست، پاک، ارزان و تمامی‌کاره میباشد. از نگاه تاریخی، فناوری بیوگاز بیشتراز صد سال در هند عمر دارااست. پروژه ملی پیشرفت بیوگاز (NPBD) به وسیله دولت هند در سال 1981 فعال‌سازی شد. کلاً حدود 3.4 میلیون نیروگاه بیوگاز به اندازه خانواده در سراسر هند تا دسامبر 2002 نصب گردیده بود. این فقط 28.3٪ اسکرابر صنعتی از مجموع پتانسیل میباشد (12). میلیون) از نیروگاه های بیوگاز به اندازه خانواده که میتوانند در هند فعال سازی شوند [1].

همینطور بیشتراز 3380 نیروگاه بیوگاز اجتماعی (CBP)، نیروگاه بیوگاز نهادی (IBP) و نیروگاه بیوگاز مطابق خاک شب (NBP) در سراسر مملکت نصب گردیده‌است. نیروگاه بیوگاز با گنجایش 1-10 سانتی متر تحت عنوان سوله بیوگاز با اندازه خانواده طبقه بندی میگردد در حالی که بیش تر از 10 سانتی متر تحت عنوان کارگاه بیوگاز با اندازه بلندمرتبه (CBP/IBP/NBP) شناخته می گردد. تقریب زده میشود که نیروگاه های بیوگاز نصب گردیده ضمن ایجاد حدود 920 هزار بدن کود آلی بی نیاز گردیده در سال، 3.96 میلیون بدن چوب سوخت صرفه جویی نمایند. جداگانه از این مزایای اقتصادی، نیروگاه های بیوگاز مزایای اجتماعی غیرمستقیم متعددی را ارائه کرده اند

مانند کاهش دشوار زنان و خردسال ها روستایی که مشغول گردآوری مواد سوختی از فواصل بدور می‌باشند، کاهش بروز بیماری های ریوی و چشمی ناشی از پخت و پز در آشپزخانه های دودی و بهبود کلی سطح معاش. صرفا طی سال های 2000 تا 2001، 164 هزار نیروگاه بیوگاز ساخته شد که به معیار 5 میلیون نفر در روز اشتغال تشکیل داد. با اتصال نیروگاه‌های بیوگاز به دستشویی‌ها، حدود 160 هزار خانواده در بخشها روستایی و 350 هزار نفر از ساکنان محله‌های بینوا نشین باطن و محیط شهرها از تجهیزات بهداشتی خیر و خوبی منتفع گردیده‌اند [2].

ساخت بیوگاز می‌تواند یک پروسه مداوم باشد. با این اکنون، استعمال از آن در حوالی محل سوله بیوگاز محصور میباشد. وجود گازهای غیر قابل احتراق مانند CO2، H2S و بخار آب بها حرارتی آن را کاهش میدهد و فشرده سازی و جابجایی آن به فواصل زمانبر را غیراقتصادی می نماید. براین اساس موردنیاز میباشد این گازها پیش از فشرده سازی حذف شوند.